Հեքիաթներ

Ղազարոս Աղայան (1840 - 1911թթ.), հայ գրող, մանկավարժ, հրապարակախոս Սկզբնական կրթությունն ստացել է ծննդավայրում՝ Բոլնիս-Խաչեն (այժմ Վրաստանում) հայաբնակ գյուղում և ապա Շամշուլդա գյուղի քահանա Տեր-Պետրոսի մոտ։ Մեկ տարի սովորել է Թիֆլիսի Ներսիսյան դպրոցում, այնուհետև զբաղվել է ինքնակրթությամբ Դասավանդել է Ախալցխայի, Ալեքսանդրապոլի, Երևանի, Շուշիի դպրոցներում 1861-62 թթ.-ին եղել է գրաշար Թիֆլիսում, 1862-67 թթ.-ին՝ Մոսկվայում և Սանկտ Պետերբուրգում 1867 թ.-ին վերադարձել է հայրենիք

Աղայանը 1900-ական թվականներին Թիֆլիսում Հովհաննես Թումանյանի ստեղծած Վերնատուն գրական խմբակի եռանդուն անդամներից էր, նրա նահապետը Աղայանը գրել է բանաստեղծություններ, հեքիաթներ, վիպակներ

Նա օժտված էր բնության զարմանալի զգացողությամբ և նկարչի նուրբ դիտողականությամբ Նրա պոեզիայում առանձնանում են Հիշողություն, Ճախարակ, Սերմնացան, Մանուշակ բանաստեղծությունները, Տորք Անգեղ պոեմը Իսկ արձակ գործերից հայտնի են Արություն և Մանվել, Երկու քույր վեպերը

Հայ հեքիաթագրության լավագույն նմուշներից են Աղայանի Անահիտը, Արեգնազանը, Հազարան բլբուլը, Վիշապին հաղթողը, Եղեգնուհին և այլն

Մանուկների համար գրած նրա բազմաթիվ ստեղծագործություններ առանձնահատուկ տեղ ունեն հայ մանկական գրականության մեջ