Ανατροπή

Είχε ζέστη εκείνη τη νύχτα, και παρόλο που της άρεσε να χρησιμοποιεί το κλιματιστικό, η Βερόνικα προτιμούσε το αεράκι που `φερνε ο αέρας. Καθισμένη στο μπαλκόνι, παρακολουθούσε τον ουρανό και αναρωτιόταν πώς θα ήταν ο πατέρας της εκείνη τη στιγμή. Σίγουρα υπέφερε, και το ίδιο και εκείνη που εκείνος δεν ήταν εκεί, αλλά έπρεπε να φερθεί σωστά και να αποδεχτεί τους κανόνες αυτής της κατάστασης. Δεν ήξερε καν τι συνέβαινε. Όλα της φαίνονταν παράξενα και αβάσιμα. Είχε εμπιστευτεί τυφλά τον ντετέκτιβ και έκανε λάθος γι` αυτόν. Αφού η σιωπή και η νύχτα είχαν καλύψει όλο το μέρος, η Βερόνικα επέστρεψε στο δωμάτιό της, αφήνοντας το παράθυρο ανοιχτό ώστε να μπαίνει το αεράκι και να δροσίζει το δωμάτιο με φυσικό τρόπο. Έτσι ίσως θα μπορούσε να αποκοιμηθεί αμέσως. Ο ύπνος δεν ερχόταν με τίποτα και συγχυσμένη σηκώθηκε για να πάει στην τουαλέτα. Καθώς σηκώθηκε από το κρεβάτι και έκανε τα πρώτα της βήματα, είδε κάτι να σέρνεται μπροστά της. Αν και το φως ήταν λιγοστό, ήταν αρκετό για να καταλάβει ότι επρόκειτο για φίδι. Ω, Θεέ μου! αναφώνησε η Βερόνικα, σπεύδοντας προς την πόρτα. Η καρδιά της χτυπούσε ασταμάτητα και χωρίς να σκεφτεί τι έκανε έτρεξε στον διάδρομο προσπαθώντας με το ζόρι να δει στο σκοτάδι. Δεν ήθελε να φανεί φοβισμένη μπροστά στον άντρα που βρισκόταν στο διπλανό δωμάτιο, αλλά τα πόδια της έτρεμαν τόσο πολύ που δεν άφησε την υπερηφάνεια της να την κυριεύσει και πήγε να ζητήσει βοήθεια. Όταν άνοιξε την πόρτα και μπήκε μέσα ένιωσε δύο δυνατά χέρια να την πιάνουν από τη μέση και να τη σφίγγουν απαλά. Τι τρέχει, Βερόνικα; ρώτησε ο Ντάγκλας βαριανασαίνοντας. Υπάρχει ένα τεράστιο φίδι μέσα στο δωμάτιο, είπε, χωρίς να συνειδητοποιήσει πόσο κοντά του ήταν. Μα όλα είναι κλειδωμένα. Πώς μπήκε μέσα; ρώτησε και την κοίταξε επίμονα χωρίς να την αφήσει να φύγει. Δεν ξέρω πώς. Το μόνο που μπορώ να σου πω είναι ότι είναι φίδι. Ο Ντάγκλας την παραμέρισε και πάτησε τ&omicro